Akışkanlaştırıcıların Taze ve Sertleşmiş Beton Özelliklerine Etkileri

Akışkanlaştırıcıların Taze ve Sertleşmiş Beton Özelliklerine Etkileri

      Akışkanlaştırıcılar su azaltma yeteneklerine göre normal(%10-15 arası su azaltabilirler) ve hiper (% 30'un üzerinde su azaltma özelliği olanlar) olarak sınıflandırılırlar. Çoğunlukla lignosülfonat bazlı katkılardan normal, melamin ve naftalin sülfonat formaldehit bazlılardan süper ve polikarboksilat bazlılardan hiper akışkanlaştırıcılar üretilmektedir.

          Bir lignosülfonat bazlı katkıdan tek başına hiper akışkanlaştırıcı performans beklemek mümkün değildir. Fakat bu katkılarda yapılacak modifikasyonlarla su azaltma ve priz ayarlama gibi özellikleri değiştirilebilir. Bu sebeple pratikte, performansa dayalı bir sınıflandırma yapılması, kimyasal yapıya dayalı bir sınıflandırmadan daha uygundur.

    İkinci nesil olarak adlandırılan katkılar Melamin (SMF) ve Naftalin (SNF) Formaldehit Sülfonat esaslı süper akışkanlaştırıcılardır. İlk olarak 1960’lı yılların sonunda Japonya’da 1970’lerin başında Almanya’da ve 1973’de Kuzey Amerika’da kullanılmışlardır.

         Süper akışkanlaştırıcılar gerek su kesme açısından gerekse akışkanlık sağlama açısından lignosülfonatlardan çok daha etkilidir.

         Melamin ve Naftalin Sülfonat esaslı katkılarda üretilen betonlarda en yaygın görülen sorunlardan birisi zamanla taze betonda meydana gelen işlene bilirlik kaybıdır. Bu sorunun çözümünde, işlene bilirliği azalmış beton karışımına ek katkı ilavesi olacaktır.

             Ayrıca Melamin ve Naftalin sülfatın katkılar beton meydana gelen işlene bilirlik kaybı sorununu 3.nesil olarak adlandırılan Polikarboksilat esaslı katkılarla çözülmüştür. Bu katkılar, Yüksek oranda su azaltma özelliğine sahip olup aynı zamanda yüksek işlene bilirlik etkisi sağlayan katkılardır.